Dag 3

Goodmorning Zweden!

Zoals altijd begin ik zo de dag. Vandaag gaat weer een lange dag worden, en gaan we meer richting het noorden. 

Vandaag stonden we ook vroeg op, want dit zou wel eens een lange dag gaan worden, omdat deze rit de langste is van de gehele carbagerun, ong. 621 km.

Dat het nodig was bleek wel, want al snel stroomde de parkeerplaats vol. 

Wij moeten namelijk elke dag, waar we eindigen, ook de volgende dag weer beginnen. 

En daar krijg je de routebeschrijving, zodat je weet waar je naar toe moet navigeren. Dat gebeurd elke dag stipt om 08:00. 

En dat je snel moet zijn, blijkt ook weer dat je dan minder vertragingen hebt, en dat je dan ook eerder klaar bent voordat je weer vaststaat ergens omdat iemand uit de bocht is gevlogen. En in de eerdere blog hadden jullie kunnen lezen, dat dat soms best wel een uurtje in beslag kan nemen. 

Afin, we waren 3^e in de rij, dus we konden snel op pad. Al snel kregen eerdere runners dat het niet snel genoeg ging, dus die heb ik laten passeren, soms zie je rijders die denken dat ze alles aan kunnen en even later liggen ze in een sneeuwduin. 

Het heeft zijn charme, en iedereen is uniek, en divers. En dat maakt het leuk zo een carbagerun. 

Vandaag stond ons de nodige bergen/heuvels ons alweer op te wachten. 

En het was lekker doorrijden, wegen waarvan er een beetje sneeuw lag, maar wel hard was. 

Harde sneeuw geeft goede wegligging, en niet die drama van smeltende sneeuw van de vorige dag. 

Later even een pitstop gemaakt, en wisselen van bestuurder, had al 2,5 uur gereden, en dan moet je even de benen strekken. 

Dominic nam het stuur over. Even later in het treintje van andere runners, was iemand zijn zwaailampen (Gele) en felle lichtjes vergeten uit te schakelen (Stonden nog aan) 

Eigenlijk gebruiken we die zwaailampen en gele ledjes om de mensen (kinderen) even blij te maken. Toeters en bellen, en dan zie je die kleine kindergezichtjes helemaal oplichten van blijdschap. En het heeft ook een 2^e doel, als het donker is, en dat is al snel rond een uur of 3. En er gebeurd een ongeluk, dan zetten we die lampen aan, om andere mensen te waarschuwen, van er is iets aan de hand. Runners onder elkaar zijn verplicht elkaar te helpen. Er is geen hulp van de ANWB of andere organisatie. 

Dat is al jaren een meningsverschil tussen de organisatie en de ANWB. 

Maar goed, de beste man was vergeten de lampen uit te doen. Dat kan een tijd goed gaan, maar opeens was er een undercover politie, die zijn blaauwe zwaailampen aandeed, en dus die man aanhield, vanwege die lichten.

Ik weet niet of hij een boete heeft gekregen, of dat het bij een waarschuwing is gebleven. Feit is dat als dat niet in NL mag, dit ook meestal in een ander land het geval is. 

De rit ging verder en de prachtige landschappen blijven je verbazen. Vaart maken met de auto om die heuvel op te komen met sneeuw is best een opgave, en dat is niet in fysiek opzicht, maar meer bij de les blijven. 

Want als die heuvel toch langer is, en je bent er even met je hoofd niet bij kan het zomaar betekenen dat je de heuvel niet opkomt, of dat de banden slippen. 

Dan ben je even de sjaak, niet prettig voor andere runners, en voor jezelf ook niet, want hoe krijg je die auto weer die heuvel op. 

Het hangt van vele omstandigheden af, de auto het wegdek etc. 

De rit ging weer verder, en na een pauze met een andere runner, nam jos het stuur over. 

Jos had gelijk zin en ging lekker op weg, na vele bochten en kms verder ging het dan toch even mis. 

We moesten een heuvel op met een bocht die erg scherp was. Jos ging vastberaden die bocht in net als die vele andere daarvoor. 

Maar hij reed net iets te hard waardoor de auto in een slip ging, deze wist hij te herstellen, alleen door die manouvre kwam er sneeuw op de voorruit te liggen, waardoor hij niet zag waar hij reed, let wel dit is een split second beslissing en toen kwam de auto in een sneeuwduin terecht. 

Niks ernstig, geen schade geen gewonden goede afloop kan iedereen gebeuren. 

We werden snel geholpen, en de auto werd snel uit de sneeuwduin gehaald, en we waren heel snel weer op weg. 

De rit ging verder. En eigelijk ging het best wel lekker, we maakten goede km’s. 

En waren daardoor best wel snel bij de finish, op onze route (Lange) geen bijzonderheden gebeurd, ja 1 runner die in een slip was gekomen, maar die file was niet lang. En we waren snel weer op weg… met ongeveer 30 runners achter elkaar. 

De verschillende dorpen door met de lampjes, toeters etc. 

We zijn goed aangekomen, en alles is goed verlopen. 

Morgen Blog 4 richting de artic noordpool we zijn er bijna! Tot morgen voor de volgende blog!

Groetjes, Remy, Dominic, Jos.