Dag 1

Wel na hard werken en de rit richting Zweden was vandaag de 1e dag dat we van start zouden gaan van onze 6 daagse trip door Zweden en Finland.

We zijn met 3 rijders,
Dominic, Jos, Remy als team “ de rolling dodo”s.

Dominic ging starten als 1e van ons drieën.

De start begon al goed, we waren net van vertrokken van onze hostel, toen de 1e speldenprikker al aanbrak, want Dominic moest een behoorlijke noodingreep doen, anders waren we tegen een paal aangekomen.
We gingen in het donker een helling over, en direct na dat heuveltje was er een bocht. Ware het niet dat de weg 1 ijsbaan was. En we raakten in een slip, en gingen dus schuin richting een stalen paal. Dankzij Dominic, stuurde deze direct naar links, om de auto recht te trekken.. (dat in een split second) toen slipte de auto weer, dus draaide Dominic naar rechts om de auto recht te trekken, gelukkig lukt dit en de auto had weer grip… goodmorning zweden! Alsof moeder natuur ons even een lesje wilde leren pas op!
Poehhh we waren gelijk wakker en cafeïne was niet meer nodig.

Aangekomen op de locatie wat een gekkenhuis, maar wel leuk. Wat zijn wij Hollanders gek, maar oh zo leuk!
Overal brullende motoren, auto’s met zwaailampen, auto’s die muziek op hadden staan met boxen op de auto.

Mensen die een eitje aan het bakken waren aan de achterkant van de auto.
Je kon het zo gek nog niet bedenken of het liep er rond, auto’s met verschillende thema’s.
Maar vooral een gezellig sfeertje.
Wij waren nog bezig met de auto, wiel eraf enz. Na die noodingreep is vermoedelijk de abs sensor kapot gegaan of sluiting geweest, deze doet het dus niet meer. Maar goed doorrijden dat komt wel goed.

De route ging beginnen, en we konden gelijk in de file staan, want om weg te komen moesten we door een tunneltje van zeker 12%. Echt zo een helling waarvan je gas moet geven en pas moet stoppen als je boven bent, want halverwege gaat mischien nog net lukken maar nevernooit dat je die weer boven krijg.
En waar we al bang voor waren gebeurde, een Volvo die niet doorrijd naar boven, kregen we problemen.
Als je het tunneltje uit bent kom je op ijs terecht zo glad was het daar.
We konden geen kant meer op, Dominic reed de auto tot het niet meer kon, Jos en ik eruit, en duwen en gleden zelf weg zo glad was het. Na wat duw en trekwerk, en hulp van anderen kwamen we boven aan.
Gelukt pfff en dit is pas het begin.

Direct daarna zagen we tal van mensen die gelijk spikes banden aan het monteren waren. Dit zijn banden die net even wat meer grip hebben op gladde wegen.

We waren nog maar net afgeslagen voor de lange route (korte heb je ook maar korter minder uitdaging) we gingen dus de lange route doen.

Na 15 min rijden stonden we vast. Iemand zat vast en dit duurde nogal om hem eruit te trekken, dus ontstond er al een lange file. Zelfs Flitsmeister, gaf opeens aan dat er vertraging was haha 🙂

Nadat het opgelost was, konden we lekker aan de bak, korte bochtjes, lange bochten, heuvels ja echte heuvels (niet die in de Ardennen)

Besneeuwd met ijs en sneeuw dus echt wel een uitdaging als je eraan begint, zeker even wennen, voor mij en voor Jos ook, dit is wel echt next level sturen, met winterse omstandigheden.
Ook het navigeren met kaart en punten, straten, wegen vergt ook wel kennis je moet je kop erbij houden, want je kan wel mischien de runner voor je volgen, maar die kan het totaal mis hebben., navigeren is dus net zo een belangrijke taak, als het rijden zelf.
Op een gegeven moment krijg je wel de feeling met het rijden, en gaat het opeens een stuk makkelijker, omdat je meer durft.
Gas loslaten, zachtjes remmen als je naar beneden gaat, sturen waar je kijkt die kant opdraaien enz.

Op een gegeven moment rijd je door de prachtige besneeuwde dennenboom bossen, waarvan de takken bedekt zijn met poedersuiker, zo ziet het eruit.
Prachtig mooi.
Ook wij hebben vanochtend een hertje gespot, die overstak en in de avond weer 1.
En overal zien we hazen en konijntjes rondlopen.

Even later zijn we nog gestopt om even te gaan lunchen, Duitse bokworsten met wat brood, en nog even een moedeloosheid en weer verder op pad, het was inmiddels al 15.30 en de tijd begon te dringen. We hadden nog een behoorlijke rit te gaan.
Vandaag hebben we rond de 520km aangetikt. Dat lijkt niet veel, maar vergeet niet dat meer dan de helft bestaat uit 50km/h weggetjes. Nou dan telt echt elke meter, en is het ook best wel zwaar en vermoeiend.

Onderweg vlogen verschillende auto’s in de berm, en dan zie je saamhorigheid van elkaar.
Alle lampen op het dak aan, oh er is wat gebeurd, gelijk stappen mensen uit de auto, lopen naar voren wat is er aan de hand, wat kunnen wij doen enz.

Dat is pas passie en liefde voor de auto. Het maakt helemaal niet uit of je in een dikke BMW zit of een ford ka (oké ford ka wordt een uitdaging maar je begrijpt wat ik bedoel)

De ene na de ander werd eruit getrokken met of zonder hulp van duwen.
Daarna gaat de rit weer verder.

Nou rond 21.30 waren we bij de finish, even snel vorkje prikken en door naar het hotel, snel slapen morgen moet ik fris en fruitig zijn
Als ik dit tik is het al 01.17, en de wekker gaat om 05.30.

Mensen alvast bedankt en zal morgen verder verslag doen in blog 2.